Rozdział 9

*Rozdział nic nie wnosi do fabuły*

-Jak mogłeś - krzyknął Albert, kiedy weszli z Rachel do domu. Chłopak od razu pobiegł do salonu, zaś dziewczyna stała dalej otumaniona w holu, patrząc tępo na lustro które przednią wisiało. Wyglądała jak cień człowieka. Jej długie jasno brązowe włosy były związany w prosty kok, a cera była nawet jak na nią wyjątkowo blada, do tego ta ohydna sukienka którą kazała jej założyć matka. 

-Wziąć płaszcz panienki - z zamyślenia wyrwała ją Aleksa, ich skrzatka, dziewczyna zdjęła szybko płaszcz i rzuciła w jej stronę. 

-Rachel wejdź tu na chwile - jak tylko usłyszała głos ojca poczuła ciarki na całym ciele, po czym weszła do salonu. Jej matka siedziała na fotelu bawiąc się w dłoni różdżką, zaś ojciec stał przy kominku. - Powiedz teraz swojemu bratu czemu musisz być z Aleksandrem Berrym i czemu za dwa lata musisz za niego wyjść - rzekł ojciec. Rachel spojrzała na brata ze smutkiem. 

-Gdyż, rodzinna Berrych jest na tyle bogata że może nas wspierać finansowo - wyjaśniła dziewczyna. Jej matka wytarła łzę z policzka. 

-I znowu ta sama śpiewaka. Rachel musi wżenić sie w Berrych bo co ? Bo dawali nam pieniądze na życie puki wreszcie sie nie wziąłeś do pracy - krzyknął Albert, nagle jego ojciec machnął różdżką, co sprawiało że chłopak został przykuty do ściany. 

-Jak śmiesz się tak zawracać do swojego ojca - odkrzyknął. - Tyle dla was z matką poświeciliśmy, więc należy nam sie chociaż gram szacunku z waszej strony. 

-Tyle poświeciłeś powiadasz - odezwał sie Albert kiedy ojciec w końcu opuścił różdżkę. - Całe życie nic nie robiliście tylko żyliście z majątku który pozostał po dziadkach. A kiedy wszystko przetrwoniliście zaczęliście pożyczać. Taka jest prawda. A potem znaleźli się Berrowie i co ? Tak się u nich zadłużyliście że sprzedaliście własną córkę. Takimi jesteście rodzicami - Rachel bała sie podnieść wzrok na rodziców. 

-Zrobiliśmy to dla jej dobra - krzyknęła matka. Alebert spojrzała na nią jak na wariatkę. 

-Dla jej dobra powiadasz. Każdy wie że Aleks ją tłucze jak mokre żyto. Gdzie tu jej dobro. Zrobiliście z niej kozła ofiarnego, a ona głupia sie daje - ojciec spojrzał na niego spod byka. - Przepraszam was ale taka jest prawda. Sprzedaliście własną córkę. 

-Wyjdź - warknął ojciec. Alebert nawet sie nie zastanawiał wybiegł z salonu. Rachel zaś dalej stała w tym samym miejscu patrzyła z przerażeniem na rodziców. - To sie też ciebie tyczyło - krzyknął do córki, ta jednak nie mogła się ruszyć z miejsca. - Ogłuchłaś - krzyknął głośniej i wyciągnął w jej stronę różdżkę, wykrzyczał jakieś zaklęcie, a dziewczynę rzuciło o ścianę. Biedna ledwo sie ruszając wyszła z pokoju. Powoli wspinała sie po schodach trzymając dłoń na udzie które ją niesamowicie bolało. Kiedy w końcu weszła na górę zobaczyła swojego brata. Ten mimo że widział jak ledwo sie porusza tylko pokręcił głową i wszedł do swojego pokoju. Rachel zaczęła płakać z bezsilności. Otworzyła drzwi swojego pokoju i rzuciła sie na łóżko. Skrzywiła się z bólu. 

~*~

Marlena Potter zaplotła swoje włosy w luźny warkocz, po czym zaczęła nakładać balsam na skórę. Jej skrzatka Amelia co chwila przynosiła nową sukienkę, jednak dziewczyna tylko kręciła głową. 

-Marleno - do pokoju weszła pani Potter, jednak jej córka nawet niepodniosła głowy dalej smarując swoje nogi. - Wybierasz się wieczorem do McKinnonów? - dziewczyna kiwnęła głową i machnęła tylko ręką do skrzatkie kiedy ta pokazała jej sukienkę. - Nie podoba mi się to jak nimi pogrywasz - Marlena przekręciła oczami. Znała braci McKinnon od dziecka i dokładnie wiedziała jak pogrywali z dziewczynami, wiec czemu miała by ona sie nie zabawić ich kosztem. - McKinnonowie to bardzo dobra partia. 

-Czy ty o wszystkich myślisz tylko w skali ile mają w skrytce ? - wyśmiała ją Mar. Pani Potter spojrzała na nią wyzywająco. Dziewczyna jednak sie tym nie przejęła i dalej wsmarowywała balsam. Jej matka chwyciła szczotkę do włosów i powoli rozplątała włosy córki. 

-Jesteś wyjątkowo piękną dziewczyną. Wiesz o tym prawda ? Oczywiście że wiesz - zaczęła szczotkować jej włosy. Marlena podniosła wzrok i zobaczyła swoje oraz matki odbicie w lustrze toaletki. - Ale uroda przemija. Na świecie jest wiele pięknych dziewczyn ale - schyliła się do jej ucha. - Nie każda umie to wykorzystać. 

-Tak - potwierdziła Mar. - Ale moim jedynym celem życiowym nie jest wyjście za mąż jak było to w twoim przypadku - dziewczyna widziała jak w jej matce gotowała się złość. 

-Tak o mnie myślisz ? - zaczęła pani Potter, a Mar tylko kiwnęła głową. - Myślisz że nie miałam marzeń. Miałam, ale nie miałam wyjścia musiałam wyjść za twojego ojca. Sama wiesz jak funkcjonuje ten świat. Jeżeli nie znajdziesz sobie męża do zakończenia szkoły to ja ci wybiorę. Tak jak moi rodzice wybrali mi. To samo tyczy sie Jamesa jeżeli chce odziedziczyć spadek po dziadku. Bardzo mi przykro że obojgu wam się to nie podoba, ale trzeba sie pogodzić z tym co dało wam życie i ... 

-Dosyć - warknął pan Potter. Jego żona powoli odłożyła szczotkę do włosów i wyszła z pokoju córki. Marlena spojrzała na ojca, ten podszedł do niej i usiadł naprzeciwko jej, na fotelu. 

-Mar. Proszę cie. Czy chociaż raz jak przyjedziesz to może być w tym domu spokój ? - zaczął pan Potter, a jego córka przekręciła włosami. 

-To ona - krzyknęła Marlena, ale ojciec uciszył ją ręką. 

-Proszę. Ona chce twojego dobra. Przykro mi że nasz rud ma takie, a nie inne zasady. Kiedy umrzemy z matką, nic nie dostaniecie z Grace. Nic. Wszystko dostanie James. Chcesz wylądować na bruku ? - zapytał, a Mar tylko spojrzała mu w oczy. 

-James nie pozwoli - odpowiedziała. 

-A chcesz być całe życie na utrzymaniu Jamesa. Wiesz mi pieniądze zmieniają ludzi. A James co ? Dostanie majątek po dziadkach, nasz i swoich rodziców - dziewczyna westchnęła. 

-Wole być na łasce Jamesa, niż męża którego nawet nie kocham - powiedziała ze łzami w oczach. 

-Myślisz że twoja matka mnie kochała, że ja ją kochałem. Nie. To było typowe małżeństwo z rozsądku. Gdyby nie ono, twoja matka nic by niedostała ze spadku. Jedynym małżeństwem z miłości jaki jest w naszej rodzinie to Doera i Charls, a przepraszam nasz kuzyn Severyn jeszcze. Czy mu to na dobre wyszło, nie. Cierpiał taką biedę - pan Potter przetarł twarz. - Marleno, dajemy ci z matką szansę. Do końca szkoły ty i James musicie wybrać sobie małżonków. Albo my to zrobimy. A wtedy nie będzie odwrotu. Sama o tym wiesz. 

-A jeśli zakocham sie w mugolaku ? - ojciec podniósł na nią wzrok. 

- Dokładnie wiesz co się stanie. Jeżeli któreś z waszej trójki wyjdzie za mugolaka, zostaniecie wykluczeni z rodu.

-Ale przecież możecie nas zabezpieczyć. Mamy własne skrytki wszyscy troje - ojciec pokręcił głową. 

-Masz racje. Ale spadku dziadka nie da sie podzielić - odpowiedział jej. 

-Nie rozumiem o co chodzi z tym spadkiem, cały czas coś z wujkiem kombinujecie w jego sprawie - pan Potter pokiwał głową i rozczochrał włosy. 

-Wiesz że nasz ród jest podzielony na dwie części - Mar pokiwała głową. - Potterowie i McDonwer. Spadek dziadka otrzymuje najstarszy syn. Czyli na początku był to wujek McDower, a potem wasz dziadek, teraz wujek Charls, a po nim odziedziczy go James, jeśli James by umarł otrzymaliby go McDonwer. Spadek jest niepodzielny, jest tylko w jednej skrytce i niemożna pieniędzy z tej skrytki zanosić do innej. Wasz dziadek zmienił testament i zasady byście razem z Grace miały do niego jakie kol wiek prawo. Jednak są pewne zasady które musimy spełnić by go uzyskać. Po pierwsze wszyscy troje musicie być zamężni z czysto krwistymi. Jeżeli któraś z was będzie z mugolakiem to wszystko dostaje James. Jeżeli James ożeni się z mugolakiem to żadne z was nic niedostanie. I oczywiście będziecie wymazani z rodu. Jeszcze musicie być wszyscy zamężni przed 19 rokiem życia, bo żadne z was nic niedostanie nawet spadku po nas - Mar przełknęła ślinę. 

-To trochę przerażające - powiedziała cicho, a ojciec tylko kiwnął głową. - Ale wujek ożenił sie z ciocią po swojej 19 ? 

-Ale z kim sie ożenił. Ożenił się z panną Black. A to dużo zmienia - Marlena sie zaśmiała widząc minę ojca. 

-James wie ? - ojciec tylko pokiwał głową. 

-Wie, ale wiesz jaki jest James, on i tak zrobi po swojemu. I szczerze tego sie boję. On liczy się ze zdaniem tylko trzech osób - spojrzał na nią z uśmiechem. 

-Syriusza, Remusa i moim - powiedziała. 

-Dokładnie. Dla ciebie i Syriusza zrobił by wszystko - Marlena pokiwała głową. - Wiem jak to wygląda, ale wież mi twój wujek dużo poświecił by spadku dziadka niedostali McDonwerowie. 

-Nie rozumiem tego. Wujek , my jesteśmy naprawdę bogaci i tak naprawdę wujek nie korzysta ze spadku dziadka. To po co tak o niego walczy ? - pan Potter pogłaskał córkę po głowie. 

-Bo McDonweriwie. Taka jest nasz natura. Natura każdego wielkiego rodu. Nie liczy się czy to masz, czy korzystasz. Liczy się to  by oni niemili - Marlena sie zaśmiała. 

-Tak, byle by mieć - zaśmiała sie Mar, a razem z nią jej ojciec. 

-Już dobrze - pokiwała głową. - Lubisz McKinnonów więc puki masz wybór wybierz sobie któregoś.